4.       برخورداری از مهارت لازم برای زندگی زناشویی
این برخورداری موجب رضامندی می­گردد و رضامندی وفای زناشویی را به دنبال می­آورد. در این باره موارد فراوانی در متون دینی وجود دارد که فرصت بیان آنها نمی­باشد، اما با استفاده از آنچه پیش از این در بحث زمینه­ها بیان شد، می­توان نتیجه گرفت که رضایت زناشویی معلول چند عامل است:
4.1. ارضای عاطفی
ارضای عاطفی موجب استحکام خانواده و ایمنی از هرزگی می­شود. به همین جهت در روایات اسلامی، توصیه فراوانی نسبت به همسردوستی به چشم می­خورد و از چنان جایگاهی برخوردار است که همپای ایمان دانسته شده به گونه­ای که اندازه آن متناسب با رشد ایمان افزایش می­یابد.[1]
4.2. ارضای جنسی
ارضای نیاز جنسی نقش مهمی در رضامندی و پیشگیری از خیانت زناشویی دارد که در معارف دین نسبت به آن تأکید جدی شده و ترک آن به شدت رد شده است. حتی به لحاظ حقوقی حق هم­خوابگی قرار داده شده و حداقل­هایی برای روابط جنسی در نظر گرفته شده است. فراتر از این، رضایت جنسی نیز از اموری است که مورد توجه جدی دین بوده و بدین منظور مهارت­های خاصی را نیز بیان کرده که مهم­ترین آنها عبارت است از:

·        آراستگی زن برای مرد (خودآرایی و خوشبویی و...)[2]
    از توصیه­های دین به زنان، آراستگی برای شوهر با تمام ابعادش می­باشد.[3] در سیره رسول خدا(ص) نقل شده که هر گاه یکی از دخترانشان ازدواج می­کرد، این موارد را به وی گوشزد می­کردند[4] و از زنانی که چنین نمی­کنند، اعلام نفرت کرده است.[5]

·        آمادگی مرد برای زن (نظافت و آراستگی و ...)[6]

وظیفه مرد در این زمینه، تأثیر ویژه­ای دارد. در روایات اسلامی از آراستگی مرد به عنوان یک نیاز برای زندگی موفق و کامیاب یاد شده است.[7] سیره معصومان(ع) نیز بر همین امر استوار بوده است. یکی از اصحاب امام کاظم(ع) ایشان را خضاب­کرده می­بیند و با تعجب می­گوید: شما هم خضاب کرده­اید؟! حضرت می­فرماید: «آری، بی­تردید آراستگی از چیزهایی است که عفت زنان را افزایش می­دهد و زنان به این خاطر عفت را ترک کرده (وخیانت پیشه شدند) که مردانشان آراستگی را ترک کردند.[8]

در آموزه­های دینی بر این تصور مردان که زنان باید خود را آماده سازند، خط بطلان کشیده شده و تأکید شده که زنان نیز به آراستگی مردانشان نیاز دارند و لذا به مردان توصیه شده که خود را آراسته سازند تا وفای خانوادگی و عفت جنسی همسرانشان افزایش یابد.[9]

·        آماده باش زن و پرهیز از به تأخیر انداختن

غریزه جنسی از قوی­ترین نیروهای انسان است که به ویژه مرد در برابر آن ناتوان است.[10] از این رو، لازم است زن از خواسته مرد طفره نرود تا زمینه گناه و خیانت فراهم نشود. در متون دینی بر این امر تأکید جدی شده و از زنان «مسوفات» که به بهانه­های مختلف حتی طولانی کردن نماز، از پذیرش خواسته مرد شانه خالی می­کنند، به بدی یاد شده و حتی نفرین شده­اند.[11]

توصیه­های دیگری نیز برای لذت بخش کردن روابط جنسی وارد شده که مجال پرداخت آن نیست.
[1] . ر. ک: کافی : ج 5 ص 320 ح 2.
[2]. ر. ک: نثر الدرّ : ج 1 ص 238 و 242،
[3] . ر. ک: خصال : ص 621 ح 10.
[4] . المراسیل : ص 144 ح 2 .
[5] . ر. ک:  بحار الأنوار : ج 103 ص 262 ح 24.
[6] . ر. ک: تاریخ دمشق : ج 36 ص 124.
[7] . ر. ک: تحف العقول : ص 323.
[8] . من لا یحضره الفقیه : ج 4 ص 381 ح 5831. و ر. ک: مکارم الأخلاق : ج 1 ص 218 ح 641 ، بحار الأنوار : ج 79 ص 307 ح 23 .  
[9] . ر. ک: الجعفریّات : ص 28 ، النوادر راوندی : ص 233 ح 479، بحار الأنوار : ج 76 ص 100.
[10] . رسول خدا‏صلى الله علیه وآله در تفسیر آیه شریفه «وَخُلِقَ الْإِنسَنُ ضَعِیفًا» (سوره نسا: آیه 28) می­فرماید: لا یقوى على ترک الجماع .(الفردوس : ج 4 ص 419 ح 7220)
[11] . ر. ک: کافی: ج 5 ص 508 ح1 و 2 ، کتاب من لا یحضره الفقیه : ج 3 ص 442 ح 4536 و المعجم الأوسط : ج 4 ص 346 ح 4393 عن ابن عمر ، کنز العمّال : ج 16 ص 385 ح 45021.

نوشته شده در پنج شنبه 88/11/8ساعت 5:51 عصر توسط نظرات ( ) |